تاریخچه شیرینی پزی در ایران باستان به نوعی کیک به نام لاویش باز می‌گردد. در قرن هفتم درست زمان امپراطوری ایران باستان این کیک در بین مردم محبوب بود، این شیرینی از نخستین شیرینی‌ها باستانی ایران است. کوکی، کیک‌های خشک و شیرینی‌های فینگرفودی که همه بر پایه آرد، کره، تخم‌مرغ و شکر و … هستند، همگی در ایران بعد از پیدایش این شیرینی به وجود آمدند. این شیرینی‌ها با شیرینی‌ها سراسر دنیا اشتراکات زیادی دارند.

در دوران هخامنشی غله جو یکی از پرخاصیت‌ترین و مهم‌ترین مواد غذایی مورد استفاده در انواع شیرینی و غذا بود. کاشت جو سختی و دشواری‌های کاشت و برداشت غله گندم را نداشت؛ بنابراین استفاده از آن در بین مردمان رایج‌تر بود. ایرانیان باستان از آرد جو نیم‌کوب شده به همراه میوه و شیر، انواع نان و شیرینی‌های خوشمزه تهیه می‌کردند.

حتی در کتب تاریخی زمان شاهان هخامنشی آمده که به خدمه کاخ دستور داده بودند زمان مراسمات و پیش از ورود شاه نان و شیرینی ها مختلف آماده کنند و مراسم را با آن ها زیباتر سازند.

غذای اصلی مردم در دوران هخامنشی جدا از گوشت و نان شامل انواع شیرینی کلوچه هم بود و در این شیرینی‌ها ازعسل، خرما و انجیر به‌وفور استفاده می‌شد. تاریخچه شیرینی پزی در فرهنگ ایرانی قدمت دیرینه‌ای دارد و در مناسبت‌های مختلف از جمله تولد و عروسی و مراسم ختم، مهمانی و دورهمی دوستانه عصرگاهی و … برای پذیرایی از مهمانان با انواع چای و قهوه سرو می‌شده است.